Glazura i terakota

Przymocowanie płytek. Często jest tak, że glazura albo terakota z różnych paczek ma trochę inny odcień, warto dlatego najpierw „na sucho” ułożyć ją na podłodze. Płytki o innym odcieniu powinno się wymienić bądź skomponować z nich wzór. Prostsze jest położenie płytek rzędami równoległymi do którejś ze ścian. Bardziej błyskotliwe jest ułożenie diagonalne, czyli ukośne, co wiązać się będzie docinaniem wielu skrajnych elementów. W sytuacji ułożenia równoległego częstokroć rząd brzegowy musi być węższy od innych. Powinien więc znaleźć się w miejscu względnie mało widocznym. W dzisiejszych czasach oprócz płytek podstawowych jest także bardzo duży wybór różnorodnego rodzaju listew oraz dekorów. Wiele serii wzorniczych posiada takie dodatkowe elementy. W związku z czym można nie tylko estetycznie skończyć ostatni rząd płytek na ścianie, ale również ułożyć na niej (albo na podłodze) niesamowity wzór. Wzór powinno się najpierw rozrysować, najprościej na papierze milimetrowym, a następnie przynajmniej jego część ułożyć „na sucho” w miejscu docelowym.

Istotnym etapem ze względu na estetykę posadzki oraz jej wytrzymałość jest spoinowanie płytek. Fuga może mieć przeróżny skład chemiczny, właściwy do zastosowania płytek. Taka jest, na przykład dwuskładnikowa, epoksydowa zaprawa fugowa dawana do kontaktu z wodą, tłuszczem, kwasami oraz chemikaliami. Fugę taką często praktykuje się m.in. w basenach kąpielowych albo na terenach narażonych na oddziaływanie substancji chemicznych. W innych miejscach zazwyczaj wystarczają podstawowe fugi cementowe, jednak warto wiedzieć, iż są także fugi o działaniu antybakteryjnym oraz takie, które są wyjątkowo zalecane na ogrzewanie podłogowe. Posadzkę z płytek spoinuje się po upływie 24 godzinach od ich przyklejenia. Zaprawę do fugowania powinno się starannie rozmieszać z wodą w proporcjach podanych przez producenta. Wtyka się ją w spoiny (po usunieciu z nich krzyżyków dystansowych) gumową szpachelką albo pacą z gumową krawędzią. Fuga powinna całkowicie wypełnić spoinę oraz zrównać się z powierzchnią płytek. Po ok. 30 minutach należy pozostałości zaprawy zetrzeć nawilżoną gąbką. Trzeba wiedzieć, aby szczeliny występujące wzdłuż ścian i innych części konstrukcji budynku, przykładowo filarów (tzw. dylatacje brzegowe) napełnić silikonem dylatacyjnym. Jeśli resztki fugi nie dadzą się usunąć z płytek, powinno się użyć właściwego preparatu, który ułatwia czyszczenie. Na samym koniec można dodatkowo użyć preparatu, dzięki któremu fugi będą mniej się brudziły. Jest to zdecydowanie potrzebne w momencie, kiedy to fugi są w jasnym kolorze. Preparat nakłada się pędzelkiem wyłącznie na powierzchnię spoiny. Powierzchnię płytek także zabezpiecza się stosownym impregnatem. Wspomniane listwy przypodłogowe mogą być zrobione z drewna albo tworzywa. W miejsce nich umieszcza się również ceramiczne cokoliki.